„Język serca” ludności Śląska Opolskiego w drugiej połowie XIX i pierwszej połowie XX wieku w świetle źródeł kościelnych /ks. Andrzej Hanich. Opole : Instytut Śląski, 2020.
Publikacja wydana została w ramach projektu Ślązacy dla Niepodległej. Określenie „język serca” pojawiło się w połowie XIX w. w odniesieniu do gwary śląskiej, powszechnie używanej na Górnym Śląsku przez rodzimą ludność śląska jako jej język ojczysty. Treści niniejszej pracy zawarte zostały w pięciu rozdziałach: Przynależność państwa i diecezja Śląska Opolskiego (rozdz. 1) ; Język mieszkańców Śląska Opolskiego w połowie XIX wieku (rozdz. 2) ; Przebieg zmian dotyczących języka polskiego od połowy XIX do połowy XX w. na polskojęzycznym obszarze Śląska Opolskiego, w granicach diecezji wrocławskiej, na przykładzie wybranych dekanatów (rozdz. 3) ; Przebieg zmian dotyczących języków morawskiego i czeskiego od połowy XIX do połowy XX wieku w pruskiej enklawie archidiecezji ołomunickiej na Śląsku Opolskim (rozdz. 4) ; „Język serca” w życiu kościelnym na Górnym Śląsku w latach międzywojennych (rozdz. 5) ; Przywrócenie języka polskiego w życiu kościelnym na Śląsku Opolskim po II wojnie światowej (rozdz. 6). Opracowanie ma na celu przedstawienie stosunków językowych na Śląsku Opolskim i zmian, jakie w nich zaszły na przestrzeni 100 lat przed II wojną światową, tj. w drugiej połowie XIX w. i pierwszej połowie XX w., ze szczególnym uwzględnieniem „języka serca” śląskiej ludności rodzimej – w świetle źródeł kościelnych.
