Opowieść o Ptaku Szczęścia, Veronica Leo, Peter Fedor-Freyberg, tł. Emilia Lichtenberg-Kokoszka. Kraków: Wydawnictwo Impuls, s. 32.
„Opowieść o Ptaku Szczęścia” to książka, którą powinien przeczytać każdy człowiek, w każdym momencie swojego życia. Nie tylko wtedy, kiedy czuje się nieszczęśliwy i niespełniony, albo ciągle poszukujący odpowiedzi na pytanie: Czym jest szczęście i jak je odnaleźć? Również człowiek uważający się za szczęśliwego powinien poznać jej treść po to, aby ten stan docenić, równocześnie uświadamiając sobie, że szczęście nie trwa wiecznie i zawsze warto o nie dbać.
Już na początku historii, poznajemy grupę dzieci, bawiący się letnią porą na łące. Każde z nich ma w ręku latawiec. Czym jest ten latawiec dla każdego z nich? Jest w tym momencie najważniejszą rzeczą na świecie. Napełnia ich dumą, że unosi się wysoko w powietrzu i szybuje w przestworzach niczym ptak. Dzieci uwielbiają balony i latawce. Lecz zawsze za tym zachwytem kryje się strach, że balon pęknie lub odleci ku niebu niczym latawiec. Tak się staje i w tej historii. Latawiec najmniejszego z chłopców – Piotrusia, zrywa się i odlatuje. Dziecko nie może pogodzić się ze swoją stratą i zaczyna płakać. To był jego skarb. Widać, że kochał swój latawiec. Pozostałe dzieci pragną pocieszyć chłopca, jednak nie potrafią tego dokonać. Jak ważny dla każdego z nich jest ich własny latawiec, jest fakt, że każde z nich podchodząc do Piotrusia, mocno trzyma go w ręku. Chcą przerwać smutek kolegi, ale z drugiej strony nie mają pojęcia, co chłopiec w tym momencie czuje, oni sami przecież niczego nie stracili. Latawiec jest dla mnie symbolem wolności. Potrzeba mu tylko właściciela umiejętnie posługującego się linkami i powiewu wiatru, aby tańczył w obłokach. Każdy z nas ma swój „latawiec”. Może to jest uczucie do drugiego człowieka, rodzina , a może jakaś cenna rzecz materialna, która jest synonimem szczęścia. Bardzo boimy się ją stracić, a kiedy tak się staje rozpaczamy i potrzebujemy mądrej rady dobrego człowieka, który nas z tego smutku wyprowadzi. W bajce takim przewodnikiem, kimś kto pomaga dzieciom zrozumieć sens wydarzenia, a co a tym idzie objaśnia czym jest szczęście, jest starzec. Wręcz podkreślona jest jego niezwykłość „Takiego niezwykłego starca nikt tu jeszcze nie widział”. Myślę, że jest to zabieg celowy. Co sobie wyobrażamy, gdy myślimy o niezwykłym, starym człowieku? Starość to symbol wielu przeżytych lat na świecie, to skarbnica wiedzy, mądrości, to w końcu posiadanie wielkiego doświadczenia. Starzec przynosi dzieciom opowieść. Opowieść ku pokrzepieniu serca, ale także ku przestrodze. Jest to historia o szczęściu, którego zwiastunem jest Ptak Szczęścia.
Oprac : Anna Sołtysiak
„Dawno, dawno temu, w bardzo dalekiej krainie żył ptak. Nie był to żaden zwykły ptak, gdzie tam – wielki i piękny, a jego skrzydła lśniły i połyskiwały niczym złoto. Był to Ptak Szczęścia…”
Tak zaczyna się jedna z najpiękniejszych bajek jakie czytałam.
To jedna z tych książek, które zawierają głęboką ludzką mądrość. Mądrość wielu pokoleń.
Peter Fedor-Freybergh w 1973 r. napisał bajkę pt. ,,Opowieść o Ptaku Szczęścia”, o największym pragnieniu człowieka- o pragnieniu szczęścia, o tym jak łatwo je stracić i trudno zyskać. Autor książki jest szwedzkim lekarzem-położnikiem, psychiatrą dziecięcym i profesorem psychoneuroendokrynologii. Jego bajka została przetłumaczona na wiele języków.
Piękne, kolorowe rysunki wykonała fińsko-szwedzka wykonała ilustratorka książek dla dzieci Veronica Leo. Zachwycają, ma się wrażenie, że ogląda się fantastyczne obrazy w galerii malarstwa. Bajka do dziś stanowi inspirację dla baletu i opery.
Czy szczęście jednak można zamknąć i więzić?
Czy można go zebrać tak dużo, aby wystarczyło na całe życie?
Czy należy się ono tylko niektórym ludziom?
Nie.
Szczęściem trzeba się dzielić. Odnosić się do siebie z szacunkiem i miłością. Trzeba wierzyć w dobro i nadzieję. Nawet w trudach dnia codziennego należy sobie pomagać.
Polecam gorąco tę opowieść dla dzieci już od czwartego roku życia, ale także dla dorosłych, aby przypomnieli sobie co tak naprawdę jest w życiu ważne:)
Oprac. Justyna Jurasz
